Τα γενέθλια τελείωσαν και οι καλεσμένοι, μετά από έναν τελευταίο γύρο ευχών στην πόρτα, αναχώρησαν. Τα παιδιά έπιασαν τα κινητά. Η δόλια μάνα είδε το χάος γύρω της και απελπίστηκε άλλη μια χρονιά. Άρχιζε να μαζεύει τα «χοντρά». Σαλόνι-κουζίνα, σαλόνι κουζίνα. Ακούει ένα ρέψιμο πίσω της. Ήταν το έτερον ήμισυ απλωμένο στον καναπέ. Της ήρθε να του πετάξει την κανάτα με το κρασί που περίσσεψε στο κεφάλι αλλά συγκρατήθηκε.
-Πάρε αυτές τις σακούλες και τα μπαλόνια και πήγαινέ τα στη γωνία στον κάδο.
Έπιασε τις σακούλες με το ένα χέρι και με το άλλο τα μπαλόνια όπως ήταν φουσκωμένα. Μπήκε στο ασανσέρ αλλά τα μπαλόνια δεν άφηναν τη πόρτα να κλείσει. Την πίεσε η άλλη απ´έξω κι έκλεισε. Το ασανσέρ άρχισε να κατεβαίνει και από τον θάλαμο ακούστηκαν 3 συνεχόμενες εκρήξεις! Μπαμ-μπαμ-μπαμ. Τα μπαλόνια έσκαζαν καθώς τρίβονταν στο φρεάτιο!
------------------
Τον είδα από μακριά να φτάνει στον άδειο κάδο και να πετάει από απόσταση και στιλ δισκοβόλου τις 4 σακούλες ελπίζοντας ότι θα πέσουν μέσα. Δύο μέσα, δύο απ’ έξω τελικά. Έμειναν εκεί που έσκασαν. Τα μπαλόνια σαν ουρά δεινόσαυρου τα «τακτοποίησε» ανάμεσα στον κάδο και το παρκαρισμένο αυτοκίνητο. Χτύπησε 2-3 φορές τα καθαρά του χέρια από συνήθεια, έκανε μεταβολή και χάθηκε στο σκοτάδι. Τουλάχιστον τώρα το ασανσέρ θα ήταν άνετο!
Από την αρχή έως «...φρεάτιο» η περιγραφή είναι φανταστική,
η υπόλοιπη πραγματική όπως και η φωτογραφία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου